Կայքի մենյուՄինի - չաթՄիացեք մեզ`Մեր հարցումը |
Հա, կյանքում ես միշտ այսպես եմ եղել _ Խնդացող տխուր, սրտաբեկ ուրախ, Հազիվ ուզել եմ անհոգ ծիծաղել, Եվ սրռիս խորքից հառաչել եմ «ա՜խ...» Գարնան երկինք է իմ դժբախտ հոգին _ Մերթ մութ ամպամած, մերթ՝ մեղմ ու պայծառ, Եվ տարերքների ուժով ահագին Շառափուկները ճնշում են իրար... Իմ հոգին էլ այն երկնքի նման, Որ ծավալվում է ձեր գլխի վերեւ, Ձեզ անհայտ, գաղտնի տեսնում է շատ բան՝ Ե՛վ մոտ եւ՛ հեռու, եւ՛ փայլուն, եը՛ սեւ... Շեշտակի թափով, բուռն ու մոլեգին Ամենայն կողմից ցոլանում հոսում, Լցվում են նրանք իմ անտակ հոգին, Եվ ալեկոծում, չարչարում, հուզում... Ես հազար աչքով բաներ եմ տեսնում, Որ թաքնված լռության ետեւ, Հազար ականջով ձայներ ոմ լսում, Որ դեռ սրտերում շշուկ են թեթեւ.. |
ՄուտոքՄիացեք մեզ`ՎիճակագրությունԸնդամենը ակտիվ. 1 Հյուրեր. 1 Անդամներ. 0
ԳՐԱՆՑՎԱԾ ԵՆ ԿԱՅՔՈՒՄ՝ Ընդհանուր` 32Նորերը ամսվա մեջ` 0 Նորերը շաբաթվա մեջ` 0 Նորերը երեկ` 0 Նորերը այսօր` 0 ՆՐԱՆՑԻՑ՝  Ադմինիստրատոր՝ 1 Գլխավոր մոդերատոր 0 Լրագրող 1Սովորական այցելու 29 ՆՐԱՆՑԻՑ՝  Տղամարդ: 24 Կին: 8 |
