Կայքի մենյուՄինի - չաթՄիացեք մեզ`Մեր հարցումը |
Լինում է թե չէ, ո՞վ գիտի հաստատ. Եվ ի՞նչն է հաստատ աշխարհքի վրա... Աշխարհքում հաստատ մի բան կա մենակ, Այն է, որ հաստատ ոչ մի բան չկա: Լինում է` իբրև գյուղացի մի մարդ, Աղքատ, օրական ապրուստի կարոտ: Ունենում է սա մի խելոք տղա, Տանում է ծառա տալի մեկի մոտ: Տարիք են անցնում: Էս խելոք տղեն Էնպես է ազնիվ ու ժիր ծառայում, Որ տերն էլ սրա վարձը շատացնում, Ինչպես իրենը` էնպես է նայում: Հիշում է մի օր հայրը իր որդուն Ու վեր է կենում գալի տեսության. -Հը՞, ո՞նց ես, որդի՛ս, հիմի էլ էնպես Էլ մերկ ու տկլոր, էլ քաղցած հո չե՞ս: -Չէ՛, լավ եմ, հայրի՛կ, ապրուստս միշտ կա Բայց ինչ անես որ... էսպես չի մնա... Գնում է հայրը: Տարիք են անցնում: Առաջ է գնում տղեն օրն օրին, Վերջը բարձրանում, պալատն է հասնում, Դառնում է ծառա մեծ թագավորին: Հիշում է մի օր հայրը իր որդուն Ու վեր է կենում գալի տեսության. -Հը՞, ո՞նց ես, որդի՛ս, էլ ի՞նչ ես ուզում, Լողում ես առատ էս լիքը ծովում: -Հա՛, լի եմ, հայրի՛կ, դու հանգիստ գնա, Բայց ի՞նչ անես որ... էսպես չի մնա... Գնում է հայրը: Տարիք են անցնում: Էնքան է սիրվում մեր խելոք ծառան, Որ թագավորը բերում է սրան Իրեն տերության երկրորդն է անում: Հիշում է մի օր հայրը իր որդուն Ու վեր է կենում գալի տեսության. -Հը՞, ո՞նց ես, որդի՛ս, էլ ի՞նչ է մնում, Քու խոսքովն են ողջ նստում-վեր կենում: -Հա՛, մեծ եմ հայրի՛կ, նազիր եմ ահա, Բայց ի՞նչ անես որ... էսպես չի մնա... Գնում է հայրը: Տարիք են անցնում: Էս բարի երկրի թագավորը ծեր Մի օր անժառանգ ընկնում է մեռնում: Գահն ու աշխարհքը մնում են անտեր: Ժողովք են կանչում երկրի մեծերին: Ժողովք են գալի, խորհուրդ են անում, Բերում են իրենց խելոք նազիրին Առքով ու փառքով թագավոր դնում: Ու մեր գյուղացին լսում է մի օր` Դարձել է իրեն որդին թագավոր: Գալիս է.-Որդի՜ս, էլ ի՞նչդ է պակաս, Ամբողջ աշխարհքում մի դու ես, որ կաս... -Փառք աստծու, հայրի՛կ, ունեմ թագ ու գահ, Բայց ի՞նչ անես որ... էսպես չի մնա... Գնում է հայրը: Տարիք են անցնում: Իր գահին բազմած ինքնակալը նոր Մահվան ու կյանքի վճիռ է անում` Բուռը հավաքած աշխարհքը բոլոր: Բուռդ հավաքի աշխարհքը թեկուզ, Թողնելու ես ողջ դարձյալ աշխարհքին: Մեր թագավորն էլ մի անգամ էսպես Մահիճ է ընկնում, ավանդում հոգին: Լսում է ծերուկ հայրը մի օր էլ, Որ իր թագավոր որդին չմնաց: Ի՞նչ ասել կուզի-գալիս է վրեն, Էլ ի՜նչ մղկտոց, էլ ի՜նչ սուգ ու լաց... Զորքով, աշխարհքով, ծեսով, հանդեսով, Արքային վայել թաղում են անում, Ու վեր են կենում` զրույց անելով Ամենքը իրենց տներն են գնում: Տարիք են անցնում: Հայրը մի անգամ Գալիս է որդու շիրիմի վրա: Գալիս է, տեսնում` մարմար մահարձան, Բայց վրեն գրած... "Էսպես չի մնա...”: Գնում է հայրը: Տարիք են անցել. Ով կարա մեզնից հաշիվն իմանա... Էն օրից էսօր անվերջ, դարեդար Զրույցն ասում է. "Էսպես չի մնա...”: Ու չկա շքեղ արձանն արքայի, Ոչ նրա քաղաքն աշխարհքի վրա, Մերն է աշխարհքը ու կյանքը հիմի, Բայց մեր աշխարհքն էլ... էսպես չի մնա... |
ՄուտոքՄիացեք մեզ`ՎիճակագրությունԸնդամենը ակտիվ. 1 Հյուրեր. 1 Անդամներ. 0
ԳՐԱՆՑՎԱԾ ԵՆ ԿԱՅՔՈՒՄ՝ Ընդհանուր` 32Նորերը ամսվա մեջ` 0 Նորերը շաբաթվա մեջ` 0 Նորերը երեկ` 0 Նորերը այսօր` 0 ՆՐԱՆՑԻՑ՝  Ադմինիստրատոր՝ 1 Գլխավոր մոդերատոր 0 Լրագրող 1Սովորական այցելու 29 ՆՐԱՆՑԻՑ՝  Տղամարդ: 24 Կին: 8 |
