Կայքի մենյուՄինի - չաթՄիացեք մեզ`Մեր հարցումը |
Avetik Isahakyan - Mayr@ Ավետիք Իսահակյան - Մայրը Անտառներում' աշնան թափուր, Երբ թաց խավարն է իջնում, Երբ դաշտերում մերկ ու տխուր Ցուրտ քամին է շառաչում, Ամեն անգամ զգում եմ նոր Զրույցն այս խեղճ պառավ մոր: Եվ խորհում եմ, թե արդյոք ուր, Մեզնից մոտիկ կամ հեռուն, Որ անտերունչ խեղճին հիմա Չարի ձեռքն է հարվածում... Չգիտեմ երբ եվ որ շենում Իրեն որդու, հարսի քով Մի խեղճ պառավ մայր է կենում, Ծանր ականջ, կույր աչքով: Ոտ ու ձեռից ընկած, անճար, Հաց չտային, չէր ուզում, Եվ օրն ամբողջ նրանց համար Աղոթքներ էր մրմնջում: Օֆ, ասում էր հարսն ամեն օր, Մերդ բեռ է իմ վրա Բանս թողած' օրը բոլոր Փեշն եմ բռնել ես նրա: Աչքը անկուշտ, ինչքան որ տամ, Միշտ անեծքը բերանին, Նստել է մեր շնչի վրան, Տար, կորցրու' ազատվիմ... -- Այ կին, ինչ չար բան կխոսաս, Մարդ էլ ծնող մորն էսպես... Կբարկանա աստված վրաս, Մեղա' աստծու, մեղա' քեզ: Բայց ամեն օր հարսն անողորմ Ամուսնու սիրտն էր կրծում, Եվ խստաբար պահանջում էր Իր չար կամքին գոհացում: Ու մի օր էլ ճչաց, լացեց, Պոկեց մազերը գլխից, Վրա պրծավ, դուռը բացեց, Թե մորդ տար իմ տնից, Թե ոչ, հիմա դուրս կթռնի Ու կձենե աշխարհում, Թե մարդն իրեն օր չի տալիս, Թե ուրիշին է սիրում... Թշվառ մարդն էր. ճարը կտրած Վերցրեց մորը պառավ, Անգութ հարսի աչքի առաջ Պարկը դրեց, ուսն առավ: Գլուխը կոր' ճամփա ընկավ, Միտքը մռայլ ու խոլոռ, Սեվ ամպերից գիշերն իջավ, Ճամփան' մթին ու մոլոր... Ուշ գիշերին հասավ անտառ, Խոր ծմակում, ծառի տակ, Պարկը ձգեց - մորը անճար Ձգեց անտեր ու մենակ: Աշնան քամին էր հեծկլտում, Գայլն էր տալիս կալանչին, Ոտքը փոխեց, որ դառնա տուն, Մոր ձայնն հասավ ականջին. -- Երթաս բարով, Աստված քեզ հետ, Ոտքդ քարի թող չգա, Տղաս, վերցրու պարկը քեզ հետ, Պարկը տանը պետք կգա. |
ՄուտոքՄիացեք մեզ`ՎիճակագրությունԸնդամենը ակտիվ. 1 Հյուրեր. 1 Անդամներ. 0
ԳՐԱՆՑՎԱԾ ԵՆ ԿԱՅՔՈՒՄ՝ Ընդհանուր` 32Նորերը ամսվա մեջ` 0 Նորերը շաբաթվա մեջ` 0 Նորերը երեկ` 0 Նորերը այսօր` 0 ՆՐԱՆՑԻՑ՝  Ադմինիստրատոր՝ 1 Գլխավոր մոդերատոր 0 Լրագրող 1Սովորական այցելու 29 ՆՐԱՆՑԻՑ՝  Տղամարդ: 24 Կին: 8 |
